De reis op/in Iona 2016

Een oud bericht uit 2016 wat me nog steeds dierbaar is!

Een reis naar het mooie Iona en Staffa, welke ik alleen van visioenen kende!

• In januari startte de opleiding Druïdische Merlijn en onverwacht stapte Uma Ina de Bruyn hier ook in. Ik wist in november dat de opleiding anders ging worden maar hoe wat wist ik niet. Het voelde dat er een Oermoeder moest gaan aanschuiven. En zo gebeurde dat ook met de deelname van Uma. 
  In februari kwam Uma met het voorstel om een reis te gaan maken. Dat ontpopte al snel om naar het mooie Iona en Staffa te gaan. Ze was er al 2 keer eerder geweest en het voelde zo goed en kloppend om daar heen te gaan. 
  Uma nam de organisatie op zich, een taak die ze meer dan voortreffelijk doet. De plannen en uitnodigingen stonden al snel op papier. De eerste aanmeldingen kwamen binnen en in een korte tijd stond de teller op 9 personen. Het klopte, er was nog een plek over maar die zou leeg blijven dat was ons gevoel.

De reis ernaar toe is al bijzonder

Na een mooie vlucht en een nog veel mooiere reis in een dieseltrein dat me het gevoel gaf in de jaren 50 ter zijn. Drie uur door het prachtige, ruige landschap naar Oban. Oban een vissersdorpje welke gezellige kroegjes heeft en toen wij er waren een magisch mooie ondergaande zon welke mooi de haven verlichte.
De mensen zijn hier gelijkwaardig, het maakt niet uit wie of wat je bent of wat je leeftijd is. Ieder stroomt met elkaar.
Met de veerboot over naar het eiland Mull, de tijd heeft hier echt stil gestaan. Ik moet eigenlijk zeggen, de mens heeft het hier niet veranderd. Je begrijpt dat mooi is en in geheel Schots klimaat.
Dan de laatste veerboot naar het eiland Iona, nu maar 10 minuten varen. In de verte zien we het huis Grianan al staan, een groot huis uit de 2^de helft van de 19^de eeuw. Wat gaat mijn lijf te keer van blijdschap overweldigend gevoel van liefde!

Maria aanwezigheid

Margaret de oprichtster van het huis is nog voelbaar aanwezig, soms zelfs zichtbaar aanwezig. Een liefdevolle omarming dat is wat voor mij het huis geeft. Mijn kamertje waar 6 Maria afbeeldingen hangen en ik een uitzicht heb op de Dun I en Staffa, is erg fijn.

We zijn hier met 9 personen waarvan 8 dames. De eerste avond daar samen in het huis gaf ik een transmissie en een opdracht welke ik doorkreeg. Neem de volgende dag een vuist grootte en 2 kleine steentjes mee van het eiland. Ik zag dat daar een lemniscaat voor me die daar van gemaakt mocht worden in het midden van de kamer. Ik dacht eerst voor een dag maar hij heeft de gehele week daar gelegen. Die avond mocht ieder in het veld gaan staan van de lemniscaat. Je zag en merkte dat het veel met ze en mij deed.

Staffa was nog niet berijkbaar

De zondag was echt een echte zon dag. We wilden met dit mooie weer naar Staffa gaan. Helaas was de boot te vol geboekt om daar langer te verblijven. Deze dag hebben we het eiland een stukje ontdekt.

De volgende dag wilden we weer gaan vertrekken naar Staffa, dit omdat de weersvooruitzichten niet echt geweldig waren. Maar het ging niet lukken, het weer gaf geen zekerheid om in de middag nog een keer aan te meren bij Staffa. We hebben gewandeld onder begeleiding van Uma richting de Drakenrug. Bij het Hartchakra punt van het eiland bleven we staan en deden daar een mooie transmissie in het winderige vochtige weer. Het Hartchakra eigenlijk moet ik zeggen het lage Hartchakra werd diepgaand door vele velden heen gewerkt. We liepen verder het Drakenveld in op een kleine heuvel mocht ik gaan klanken, het ging vanzelf. Alsof het vrouwelijk meer bij het manlijk mocht gaan komen voelde ik. Iets voor me is een klein heuveltje met een diepe aantrekkingskracht. Ik ging en heen en voelde een babydraakje dat aan het ontwaken is, ik mocht hem daarbij gaan helpen. De klanken die uit mij komen worden steeds luider, het lijkt wel of ik het lava uit de aarde omhoog haal.

Het herstel van de vrouw

Het vrouweneiland laat zich steeds meer voelen welke tegenover Staffa ligt. Columba had de Druïdische vrouwen naar het eiland verbannen, ongeveer 1500 jaar geleden.

Het wordt steeds duidelijker wat we hier komen doen, 9 healers. 9 Het getal van de healing, voor mij althans. 8 Dames die het lemniscaat vormen van verbondenheid in 2 velden. Er zal gewerkt worden op het herstel van de Vrouw. Dat de vrouw gelijkwaardig is aan de man.
Op 9 september 1269 hebben wij de afspraak gemaakt om hier samen te komen en te doen wat nodig is. Dat is wat ik door krijgt, vreemd vind ik dit omdat ik zoiets specifieks nooit doorkrijg. We voorzien een groter plan.

Ik ga met iemand de Dun I op, normaal een goed half uur lopen maar we hebben er ruim 3 uur over gedaan. We moesten linksom spiraalvormend omhoog. Vele plekken moesten we stoppen en werd er geklankt en of gezongen. Een langzame tocht om zo in eerbied de berg te betreden en haar te voelen in al haar aspecten.

Intense healing mocht er plaatsvinden 

Er mocht op de vrouwelijke organen, de eierstokken gewerkt worden. Dat is wat ik voelde tijdens een wandeling met Uma en overlegde dit met haar.
In de avond zocht ieder haar plekje in de kamer en ontving de healing. In volle overgave ontstond het, op een dergelijk een manier had ik nog nooit een healing gegeven. Intensief, maar dankbaar wat er mocht gebeuren. Ieder was er een tikje beduusd van. De Drakenkracht mag meer vanuit de vrouw gaan komen. Op deze wijze wordt ze gelijkwaardig aan de man. Tijdens de healing waren er volop spirits aanwezig ook van het vrouwen eiland. Nadat ik rustig in de stoel zat en ieder zijn plekje weer ingenomen had om wat er die avond gebeurde verder te laten integreren. Kwamen de spirits een voor een naar voren en bedankte mij. Als laatste was de spirit van het huis daar, Margaret, ze had het over een roos. Ik dacht ze wil een roos hebben maar ze kwam naar me toe met een roos en mijn hart werd de roos door haar geplaatst. Diep ontroerd aanvaarde ik het! De roos die ook zo aanwezig was bij de reizen naar de Rosslyn Chapel.

Michael en de gouden draak

We komen langs de Abbey waar de Michael kapel is. Vol respect gaan we de kapel binnen, ieder neemt de plek in die goed voelt. Op een gegeven moment komt het beeld van de Gouden Draak. Hij is gewond aan zijn vleugel, zijn linker. Het is net alsof hij met een zwaard is bewerkt. Hij geeft me het gevoel dat het de kracht van Michael is. Na een tijd in diepe meditatie zie ik dat de vleugel geheeld wordt en dat die krachtiger wordt. Het doet me veel dit te mogen zien. We besluiten niet de Abbey in te gaan het voelde niet kloppend voor mij. We lopen via de achterkant van de Abbey langs het middenpunt en sta dan meteen stil. Vast sta ik en het bruist weer door mijn lijf, ja er volgt weer een diepe transmissie. Onbegrijpelijk dat dit zo vaak gebeurt deze week, teken dat er veel mocht plaats vinden. Ik zie de draak vliegen in de Abbey, een beetje als een vleermuis. Vervolgens zie ik een cirkel verschijnen op de plek waar ongeveer het altaar zou moeten staan. In die cirkel ontstaan 8 vlakken, ik vraag dan klopt dat wel? Zijn het er niet 7 of 9 en misschien wel 11, 12 of 13. Nee het zijn er acht en berust mij er in. Later hoorde ik dat het kosmische en het aardse kruis samen dit beeld geven in een cirkel. Vervolgens zie ik dat de Gouden Draak eieren legt op ieder vlak. Meteen daarna komen de eieren uit en het zijn mannen die daar uit komen. De Draak pakt een voor een de mannen op, het waren zijn dienaren en gooit ze uit de cirkel. De dienaren hadden hem in de macht gekort. Hierdoor kon hij volledig in zijn kracht staan. Voldaan gaat hij op die cirkel zitten, een beetje verdriet voel ik wel. Het was klaar voor het moment!

En plotseling zitten we binnen bij Léonore

We lopen verder en Uma verteld over een dame, wat blijkt 86 jaar, die hier woont. Ik voel de behoefte om haar mijn linkerhand te geven. Ik vertel dat en Uma zegt we gaan kijken of ze thuis is. Na wat kijken door haar ramen zien we dat ze thuis is en we worden hartelijk binnen gelaten. Ruim anderhalf uur heeft ze zitten praten, voornamelijk over haar gezin. Maar de diepe liefde van haar was zo mooi voelbaar. Ik zat regelmatig met natte ogen aan haar lippen geplakt. De boodschap van haar was doe wat je doen moet en ga er voor! Vol van haar Liefde gaan we weer terug nadat we een cappuccino gedronken hebben in een hotel naar Gianan.

Nadat het weer niet doorging om naar Staffa te gaan, worden op de proef gesteld. Zelf krijg ik het gevoel dat het er steeds minder om doet om naar Staffa te gaan. Er komt ineens het idee binnen bij Uma om naar vrouweneiland te gaan.
Het wordt in de middag dat we gaan, dus nog tijd over. Hierdoor is de mogelijkheid ontstaan om naar het Drakenveld te gaan en daar de kracht van de vrouw verder op te halen en te gronden. Het loopt precies zoals het lopen moet, we worden naar diverse kanten geleid om te kunnen doen wat er gedaan moet worden.

Herstel op het vrouwenveld

Een schoonheid van een tweemaster van 80 jaar oud met schipper wordt geregeld, helaas wel op de motor erheen. Ik had de behoefte om naar het linker eiland te gaan nadat we allen aan wal waren gekomen. Ik werd geroepen en bovenop, de op een na hoogste top, voelde dat ik moest staan. Ik legde kristallen neer welke mee wilden vanuit Gianan. Ik voelde een soort van leegde, vervolgens haalde ik de kristallen weg en legde alleen de stenen van Iona neer. Ja, wel vreemd maar het klopte. Vervolgens ging mijn stem klanken vanuit de diepste lagen vanuit haar eiland. Herstel op het vrouwenveld door de Drakenkracht te laten versmelten met de eierstokken van de vrouw. Later tussen het Noorder en Zuider gedeelte werden diverse stukken afgevoerd en gesterkt.

Er werd een wandeling gedaan op het Noorder stand van Iona richting Staffa door een paar dames. Ze zongen en waren volledig in hun element. Een van de dames zag ineens een blauwe bol in de lucht hangen. Ze dacht, laat ik er maar foto’s van maken. Aangekomen in Gianan laat ze de foto’s zien, nadat ze verbaasd is dat die er op staan. Er kwamen meteen dingen naar voren zoals Orbs, maar dat voelde voor mij niet zo. Na het invoelen op de blauwe bol, die op diverse foto’s en plekken en standen stond. Was het Michael die bij me door kwam, de vernieuwde energie op basis van gelijkheid is ingedaald. Diverse downloads waren er die avond waarbij ik die avond ook 3 keer out ging. Ik zag het Maria veld en het Michael veld samen komen gelijkwaardig aan elkaar.

De klanken van in de Fingal’s Cave zijn nog hoorbaar

Staffa we mochten er heen! Alleen tijdens de bootreis van 1 uur werd duidelijk dat we waarschijnlijk niet langer dan een uur konden blijven. Een mooie tocht waarbij de walvissen voelbaar goed aanwezig waren. Aangekomen eerst contact gemaakt met het eiland, we waren al verwelkomt door Merlijn die bovenop de Staffa zich lied zien. Langs de wand liepen we naar de Fingal’s Cave. Verbazingwekkend zo groot en mooi, al mijn cellen spatten verder open en ik wist hier kom ik vandaan. De Whale is zo voelbaar tot in al haar elementen. De verdieping naar het ontstaan van alles reisde ik met haar mee de enorme bedding zo stabiel en gedragen. Ik mocht dit veld verder open klanken voor het groter geheel. Oh wat voelde dat fijn, het bruiste door me heen alsof er zanderige kristalletjes vanuit haar naar boven gingen. Daarna mocht ik drummen ik heb nog nooit zo fijn gedrumd als daar, magisch mooi voelde dat!

De ruige terugtocht met een opdracht

Helaas we gingen weer terug met de boot, een stuk ruigere zeetocht was het. Op de boot halverwege de tocht voelde ik weer een transmissie door me heenkomen. Mijn lichaam verzwakte en ik werd opgevangen door oplettende dames om me heen. Ze vingen me op en gaven me steun. Ik kon gewoon doorgaan met het binnen laten van het nieuwe Draken ei van wel 70 centimeter ik had hem in mijn handen. Tijdens dit moment werd het stil op de boot de toeristen maakten eerst veel geluid door gezellig gepraat en gezang. Daarna gingen ze weer geluid maken. Ik kreeg de opdracht dit Draken ei op de Dun I te brengen.

Op de Dun I aangekomen was het begonnen met regenen en hard waaien. Ik kon me nog maar net staande houden op de top met mijn klanken. De Draak Michael is uitgekomen en heeft zijn basis gevonden op ooit de hoogste berg van de wereld zoals Léonore vertelde.

De Adem van God

Ik voelde een roeping om naar de Marble Quary te gaan. Die plek voelde tijdens een transmissie als de Adem van God, de plek van het spuitgat van de Whale. Zo voelde dat voor mij welke bij mezelf ook voel zitten onderaan mijn nek.

We gingen met een groepje van 5 op pad door het ruige natte terrein. De zon scheen soms maar flinke buien en stevige wind maakte het voor ons diepgaander. We wisten op de kaart waar het was, alleen wandelpaden waren daar niet en zeker niet daar naar toe. Zelf ontdekken dus. De heuvels en vele rondingen van het landschap maakte het niet gemakkelijk voor een stel leken. We splitsten ons omdat sommige voeten andere kanten op wilden gaan. Na diverse ontberingen voelden we dat we op de goede weg waren opgegaan. En ja daar was hij in de  verte kon je al wat zien van het geheel. En ook zagen we meteen de andere waarbij de voeten een andere weg hadden genomen dan de onze. De Marble Quarry wat is het daar fijn en mooi. Ieder deed daar zijn ding. Na een hapje eten en drinken sokken drogen genieten we van alle mooie stenen en de vele mooie liefdevolle aanrakingen die je daar voelde. Ja, je wordt daar gezien als een van alles. We mochten terug met wat stenen in onze broekzakken. In Grianan aangekomen de schoenen en natte sokken uit en de voetjes omhoog.

Er was een medicijnwiel gemaakt door ieder aan het strand. Hiermee kon je je verhaal gaan maken met wat het met je gedaan of gebracht heeft. Erg leuk en verrijkend om te doen en mooi om ieders verhaal te horen.

De grote dankbaarheid

s ’Avonds was er een korte transmissie waarbij ook de Druïden die ooit op het eiland Iona waren geweest langs kwamen. Als je het ietsje terug spoelde dan zag je wie het precies waren. de een had grote wenkbrauwen waarbij je ieder haartje kon zien zitten. De ander had een dikkere buik en ook een had een lange pijp. Ook zag ik Sint Clair doorkomen welke uit de Rosslyn komt. Mooi om te ervaren en dankbaar voor de mooie cadeaus. We kregen de beschikking over hun persoonlijke tools.

Zaterdagmorgen we mogen weer gaan. Margaret vond het heel fijn dat we er waren, de avond ervoor stond ze te genieten met een glaasje port in haar hand staand naast de openhaard.
Het doet pijn om te vertrekken maar o zo blij met wat er allemaal gebeurd is, zoveel in grote lijnen en op persoonlijke stukken. We zijn zoveel rijker vanuit Iona de terugreis begonnen.

Adieu Aardewandelaar!

Mijn wandelstok, de Aardewandelaar, had ik al een paar keer vergeten mee te nemen op verschillende plekken de laatste dagen. Bij de een na laatste keer in Grianan dacht ik nog moet je wel mee! Hij ging mee en bij het inchecken op de airport in Glascow is die blijven staan. Ik voelde dat ik hem niet moest halen, we hebben onze eigen weg verder te volgen.

Ik ben hem dankbaar voor wat hij voor mij gedaan heeft, ondersteund in alles en voor iedereen.

Een uur later zie ik ineens het beeld dat er een nieuwe wandelstok. Hij ligt in een bos en zal daar oplichten.

Een van de laatste transmissies kwam het blauw licht van Maria en van Michael met de nieuwste code’s om geheel de Aarde heen. Mooi…………

Zeer dankbaar!

• Deze reis heeft mij veel gebracht ondanks dat alles nog niet uitgevouwen is. Ik ben Uma zeer dankbaar voor wat ze voor de groep en mij gedaan heeft. Ze heeft me diep ondersteund in de grote rol die ik onverwacht kreeg. Ik ben haar dan ook bijzonder dankbaar!

 

Dank je wel voor het lezen.
John